Муха-пяюха
Беларуская народная казка
ў апрацоўцы Алеся Якімовіча
Жыла-была
муха-пяюха. Мела яна каляску і шэсць камароў. Запрэгла муха-пяюха камароў у
каляску ды паехала на пагулянку.
Едзе яна
дарогаю, едзе шырокаю — бяжыць мышка:
— Добры дзень,
пані! Як пані зваць-велічаць?
— Я муха-пяюха.
А ты хто?
— А я па паліцах
скрабатуха.
— Сядай, паедзем
разам.
Едуць яны
дарогаю, едуць шырокаю — скача жабка:
— Добры дзень,
панове! Як вас зваць-велічаць?
— Муха-пяюха. Па
паліцах скрабатуха. А ты хто?
— А я па
сажалках рагатуха.
— Сядай, паедзем
разам.
Едуць яны
дарогаю, едуць яны шырокаю — на галінцы вавёрка:
— Добры дзень,
панове! Як вас зваць-велічаць?
— Муха-пяюха. Па
паліцах скрабатуха. Па сажалках рагатуха. А ты хто?
— А я па елках
скакуха.
— Сядай, паедзем
разам.
Едуць яны
дарогаю, едуць шырокаю — бяжыць заяц:
— Добры дзень,
панове! Як вас зваць-велічаць?
— Муха-пяюха. Па
паліцах скрабатуха. Па сажалках рагатуха. Па елках скакуха. А ты хто?
— А я праз
дарогу скок.
— Сядай, паедзем
разам.
Едуць яны
дарогаю, едуць шырокаю — ідзе воўк:
— Добры дзень,
панове! Як вас зваць-велічаць?
— Муха-пяюха. Па
паліцах скрабатуха. Па сажалках рагатуха. Па елках скакуха. Праз дарогу скок. А
ты хто?
— А я галодны
воўк. Гам!..
Так бы і
праглынуў іх усіх разам з каляскаю, ды яны кінуліся прэч і разбегліся.
